قالب وبلاگ ماشین تایپ
قالب وبلاگ دکوراسیون
 |
قالب وبلاگ انتخاب شده مشاهده قالب وبلاگ |
قالب وبلاگ قبلی  |
نام قالب : قالب وبلاگ دکوراسیون
نوع استایل : دو ستونه
وزن قالب : متوسط
نوع قالب : گرافیکی ، ساده ، دو ستونه
مناسب موضوعات : تاریخی و گردشگری و دیگر موضوعات مرتبط
مرورگرهای سازگار : همه مرورگرها ، همه ورژن ها
keywords : قالب وبلاگ قدیمی,قالب وبلاگ قدیم,قالب وبلاگ ماشین تایپ,قالب وبلاگ طراحی قدیمی,قالب وبلاگ دکوراسیون قدیمی
| کد قالب پرشین بلاگ | کد قالب بلاگفا |
| کد قالب بلاگ اسکای | کد قالب میهن بلاگ |
| کد قالب پارسی بلاگ | کد قالب سرویس دهنده |
| کد موزیک پیشنهادی قالب وبلاگ ماشین تایپ |
قالب وبلاگ ماشین تایپ :
قالب وبلاگ زیبایی با تم قهوه ای رنگ و طراحی دکوراسیونی قدیمی که باعث تدائی محیطی در اوان سالهای دور است.در تصویر زیبای هدر این قالب یک ماشین تایپ زیبا و یک تلفن قدیمی و یک پر که درون ظرف دوات قرار دارد و یک شمع و ...دیده می شوند.در سر ستون های این قالب نیز تصویری از یک دوربین عکاسی قدیمی و یک تلفن قدیمی وجود دارد. اما مزیتی که حتی بر زیبایی این قالب نیز برتری دارد داشتن سئوی 100% است که منجر به ایندکس سریع مطالب درج شده توسط شما و افزایش آمار بازدید و رتبه و رنکینگ وبلاگ شما خواهد شد. به امید رضایت مندی شما عزیزان.
ماشین‌تحریر (به انگلیسی: Typewriter) یک ابزار معمولا مکانیکی یا الکتریکی است که به کاربر اجازه می‌دهد از طریق فشردن تعدادی «کلید»، نوشته‌هایی را روی چیزی (معمولاً کاغذ) چاپ کند. برتری نمونه‌های مکانیکی به نمونه‌های الکتریکی این بود که در همه جا قابل استفاده بودند. از تاریخ ۱۸۷۰ که این ابزار معرفی شد تا اواخر سده بیستم، ماشین‌تحریر یکی از ابزارهای جدا نشدنی دفاتر و مشاغل مرتبط با نوشتن بوده است. از دهه ۱۹۸۰ به بعد، کم‌کم ویرایشگرهای متن که روی کامپیوترهای شخصی اجرا می‌شدند باعث خروج ماشینهای تحریر از بازار شدند. دستگاهی که در ورود زنان به جهان کار و استقلال و خودیابی ماجرایی پیچیده را رقم زد.
شرکت‌های بزرگ سازنده ماشین‌تحریر عبارت بودند از رمینگتون و پسران، آی.بی.ام.، امپریال تایپ‌رایترز، شرکت ماشین‌تحریر الیور، الیوتی، اسمیت کورونا و شرکت آندروود.
گابریل گارسیا مارکز، نویسنده نامدار کلمبیایی و خالق صد سال تنهایی از ماشین تحریر به عنوان "اسلحه من" یاد می‌کرد. نویسندگان و هنرمندانی مانند وودی آلن، پل استر و مارتین اسکورسیزی هنوز هم با ماشین تحریر می‌نویسند.
اولین سیستم تایپ جهان توسط هنری میل در سال ۱۷۱۴ ابداع شد که نمونه‌ای از آن به جای نمانده و تمامی طرح‌های این ماشین ابتدایی نیز مفقود شده‌است. در سال ۱۸۲۹ ویلیام بارت ماشین چاپی را با نام تایپوگراف ارائه کرد که با موفقیت مواجه نشد. سر انجام کریستوفر لتم شولز به همراه دو تن از همکارانش به نام‌های کارلوس گلیدن و ساموئل سول ماشین تایپ خود را در سال ۱۸۶۷ تکمیل کردند و پس از دریافت امتیاز، شولز پروانه تولید ابداع خود را در ایالات متحده آمریکا به ثبت رساند و اولین ماشین تایپ تجاری با نام رمینگتون مدل ۱ در سال ۱۸۷۳ وارد بازار شد. ایده تولید این ماشین بر اساس اصول ماشین چاپ متحرک گوتنبرگ، طراحی شد در این شیوه از چاپ، جوهر با استفاده از فشار بر روی کلیشه به کاغذ منتقل می‌شد و شولز نیز با الهام از این شیوه ماشین تایپ خود را بر مبنی ضربه زدن کلیدهای ماشین بر روی نواری سیاه رنگ و جوهری ابداع کرد. توماس ادیسون نیز در ابداع ماشین تایپ نقش داشته‌است. وی در سال ۱۸۷۲ ماشین تایپ الکتریکی را ابداع کرد که تا سال ۱۹۵۰ هیچ استفاده‌ای از آن نشده و این ابداع تقریباً ناشناخته باقی‌ماند.
مارک توین نخستین نویسنده‌ای بود که با مدل‌های اولیه ماشین تحریر شرکت رمینگتون، کتاب زندگی بر روی می سی سی پی را نوشت و به ناشرش تحویل داد.
رمینگتون از سال ۱۸۷۴ به دلیل افت تقاضا برای اسلحه بعد از پایان جنگ داخلی در آمریکا به تولید ماشین تحریر روی آورد. چینش کلیدهایش معیار شد، به گونه‌ای که صفحه‌کلید کامپیوترهای کنونی هم تقریبا مشابه آن است. در این صفحه کلید دقت شده حروفی که بیشتر استفاده می‌شوند در کنار هم قرار نگیرند. ظاهرا تلاش مارکز برای ایجاد قرینه میان ماشین تحریر و اسلحه بی‌مورد هم نبوده است! معروف شدن رمان مارک توین به تبلیغی برای ماشین تحریر رمینگتون بدل شد در حالی که خود تواین نمی‌خواست که استفاده از ماشین تحریر در نوشتن "زندگی روی می سی سی پی" زیاد علنی شود.
در ابتدا ماشین تحریر برای زبان عربی اقتباس گردید که با روش کاملاً غیرمنطقی و غیرعلمی حروف عربی بر روی کلیدها پراکنده شده‌بودند و در نهایت همان ماشین تحریرها را با افزودن حروف مخصوص فارسی به ایران وارد شدند که نتیجهٔ کار باعث شد صفحه کلیدهای فارسی وارد شده به ایران برای زبان فارسی مناسب نباشند.
چون استاندارد کردن تعداد و شکل حروف و اعداد و علامات در ماشینهای تحریر فارسی ضروری بود در سال ۱۳۵۲ کمیسیونی از نمایندگان تولید کنندگان و مصرف کنندگان و برخی اشخاص ذی‌علاقه و خبره تشکیل شد و پس از بررسیهای جامعی که درباره این موضوع به عمل آورد تصمیم گرفت که اولاً حداقل تغییرات ممکن را در ترتیب حروف و اعداد و علامات به عمل آورد تا تایپیست‌هایی که به حروف سابق عادت کرده‌اند دچار سردرگمی نشوند و تعویض سنگین ماشین تحریرهای موجود به مردم و دولت وارد نشود و همچنین حروف، علامات و اعداد در ماشینهای تحریر فارسی از نظر تعداد، شکل و ترتیب استاندارد شوند تا کلیه ماشینهای تحریر که به صورت تجاری وارد کشور می‌شوند از جهات مذکور یکنواخت گردند و در نهایت استاندارد صفحه کلید ایزیری ۸۲۰ شکل گرفت
نویسندگان و شاعرانی مانند بینامین نگران از بین‌رفتن نسخه خطی به عنوان نشانه‌ای از تمایز هویتی بودند و دغدغه زایل‌شدن شخصیت هر دستخط در نوشته‌ها و مکتوبات را داشتند. یعنی نوشتن با این دستگاه‌های جدید بیش از پیش از بروز فردیت در دوران قلم دور می‌شود.
فریدریش نیچه فیلسوف آلمانی نیز از جمله کسانی بود که از ماشین تحریر استفاده می‌کرد. به دلیل محدودیت‌های ماشین تحریر، نیچه عملا با آن کلمات قصار تلگرافی می‌نوشت نه زنجیره‌ای به هم‌بافته از استدلالات فکری و فلسفی. او بر این باور بود که دستگاه تحریر بر فکر ما هم تاثیر می‌گذارد.
زنان از رهگذر رواج کاربرد ماشین تحریر بیش از پیش به بازار کار وارد شدند. هر چند که در ابتدا شغل ماشین‌نویسی محمل تازه‌ای برای تحقیر زنان بود که "تنها به درد چنین کارهایی می‌خورند".
زنانه‌شدن شغل ماشین‌نویسی در اوایل و اواسط دوران رواج عمومی ماشین تحریر، که جنبه تازه‌ای از نوع نگاه تبعیض‌آمیز به زنان بود، کار را حتی به آنجا رساند که بسیاری از مدل‌های ماشینهای تحریر نام زنانه یافتند: "اریکا"، "مونیکا دو لوکس"، "گابریلا".
با این همه، کار با ماشین تحریر به رغم همه تبعیض‌ها و تحقیرها سبب شد که زنان بیش از پیش وارد جهان کار شوند و تبعید آنها به کنج خانه بیش از پیش ترک بردارد.
رمان سرنوشت‌های پشت ماشین تحریر نوشته آنیتا بروک (۱۹۳۰)، که با نام "اشکها و لبخندها (خانم ماشین نویس)" به فارسی ترجمه شده شرحی گیرا از رنج زنان در کار با ماشین تحریر به دست داده است.
