قالب وبلاگ قرآن
قالب وبلاگ آموزش قرآن
 |
قالب وبلاگ انتخاب شده مشاهده قالب وبلاگ |
قالب وبلاگ قبلی  |
نام قالب : قالب وبلاگ آموزش قرآن
نوع استایل : دو ستونه
وزن قالب : متوسط
نوع قالب : گرافیکی ، ساده ، دو ستونه
مناسب موضوعات : مذهبی و دیگر موضوعات مرتبط
مرورگرهای سازگار : همه مرورگرها ، همه ورژن ها
keywords : قالب وبلاگ قرائت,قالب وبلاگ تدریس قرآن,قالب وبلاگ تفسیر قرآن,قالب وبلاگ قرائت قرآن,قالب وبلاگ قرآنی,قالب وبلاگ کتاب قرآن
| کد قالب پرشین بلاگ | کد قالب بلاگفا |
| کد قالب بلاگ اسکای | کد قالب میهن بلاگ |
| کد قالب پارسی بلاگ | کد قالب سرویس دهنده |
| کد موزیک پیشنهادی قالب وبلاگ قرآن |
قالب وبلاگ قرآن :
قالب وبلاگ زیبایی با موضوع قرآن و قرائت و تفسیر و حتی آموزش قرآن به ویژه برای جوانان و نوجوانان پیش روی شما عزیزان قرار دارد. در هدر این قالب دو ستونه شما شاهد نوجوانی سفید پوش در حال قرائت قرآن هستید در حالی که چندین پروانه زیبا و گلبرگ در حال پرواز در اطراف او هستند و حاله ای از نور وی را احاطه کرده است.این قالب دارای تمی سفید رنگ می باشد و تصویر سر ستون های این قالب یک قرآن باز شده و یک قرآن قرار گرفته بر روی یک رحل است . این قالب را می توان در موضوعاتی از جمله قرائت قرآن ، آموزش قرآن و تفسیر قرآن و... به کار برد اما مزیتی که قالبهای سایت ماه اسکین از آن بهره می برند همان سئوی کامل و سئوی100% است که مزایای استفاده از آن وتاثیر قطعی آن بر روی افزایش رتبه در سایت هایی چون گوگل و الکسا بر کسی پوشیده نیست. مارا از نظرات بی نظیر خود بی بهره نگذارید
قرآن کتاب مقدس دین اسلام است و در باور مسلمانان سخنان خداست که به صورت وحی از سوی او توسط جبرئیل بر پیامبر اسلام، محمد بن عبدالله، نازل گردیده است.مسلمانان، قرآن را بزرگترین معجزهٔ محمد و روشن‌ترین دلیل بر پیامبری او می‌دانند.قرآن اصلی‌ترین منبع وحی در اسلام به شمار می‌آید و به زبان عربی است. کلمهٔ قرآن در لغت به معنی «قرائت کردن» و «خواندن» است و مسلمانان معمولاً به آن با عناوینی مانند «قرآن کریم» و «قرآن مجید» اشاره می‌کنند. قرآن به ۳۰ جزء تقسیم شده و ۱۱۴ سوره دارد.
محتوای قرآن در مورد خدا بر توحید و یگانگی او تأکید دارد. قرآن خدا را به انسان نزدیک‌تر از رگ گردنش می‌داند، رابطهٔ انسان با خدا را بی‌نیاز از واسطه می‌داند و انسان را به تسلیم دربرابر امر خدا فرمان می‌دهد. قرآن پدیده‌های طبیعی را نشانه‌هایی (آیات) برای خدا می‌شمارد؛ دین و حقیقت را یکی می‌داند و تنوع ادیان را حاصل تنوع در مردم می‌داند. قرآن قوانین و حقوق در جامعهٔ اسلامی را نیز تعریف می‌کند.قرآن مؤمنان را به جهاد در راه خدا می‌خواند و آنان را به نیکوکاری، به ویژه در مورد مسکینان و یتیمان فرا می‌خواند.طبق حدیث ثقلین قرآن به همراه اهل بیت دو گوهری هستند که مسلمانان باید به آن دست بیازند تا گمراه نشوند.
مسلمانان براین باورند که قرآن یک بار به صورت کامل توسط جبرئیل در شب قدر بر محمد نازل گشته و سپس بار دیگر به صورت تدریجی بر او نازل شده‌است. از نظر تاریخی، دیدگاه غالب آن است که قرآن در زمان عثمان، خلیفهٔ سوم، تحت نظارت جمعی از صحابه به رهبری زید بن ثابت به صورت یک کتاب جمع گردید و نسخه‌هایی از آن به مکه، دمشق، کوفه، و بصره ارسال گردید. قرآن فعلی براساس قرائت کوفی قرن هشتم میلادی چاپ گردیده است.
به باور کسانی که به فرازمینی بودن این کتاب اعتقاد دارند «قرآن رساترین بیان است و از نظر موسیقی و وزن لفظی، در لغات و جملاتش نشانه‌های وحیانی ربانی مشهود است. وزنش نه وزن شعر است نه نثر، بلکه هر دو و برتر از هر دو است، در حدّی که در توان غیر خدا نیست، وزن و لفظ آن به گونه‌ای تناسب و انسجام با معنا دارد که گوئی معناهایش در آن تجسم یافته است.»
قرآن بر تمام جنبه‌های زندگی مسلمانان نفوذ کرده‌است. ضرب‌المثل‌های قرآنی نه‌تنها در زبان عربی، بلکه در زبان مسلمانان غیرعرب نیز راه یافته‌اند.علوم قرآنی شامل بررسی تنزیل قرآن، شان نزول، تلاوت، وجوه زبانی، تفسیر، اعجاز، و تاریخ می‌شود.
واژهٔ «قرآن» ۷۰ بار در متن قرآن به‌کار رفته‌است. گفتارهای مختلف در معنی و ریشه‌یابی واژهٔ قرآن عبارتند از:
قرآن اسم خاص کتاب مسلمانان و لفظی جامد است (شافعی).
قرآن هم‌ریشه با قرینه و معنای آن، همانند بودن آیاتش با یکدیگر است (فراء).
قرآن مشتق از قرن است؛ زیرا آیات و سوره‌های آن مقرون به یکدیگرند (اشعری و جمعی دیگر).
قرآن کلمه‌ای است مهموز و از قرء به معنای جمع‌آوری، مشتق شده‌است؛ زیرا گردآورندهٔ دستاوردهای کتب آسمانیِ گذشته است. گفته شده «قرآن» از ریشهٔ «قرء» گرفته شده‌است، و در لغت به‌معنی «جمع نمودن، فراهم آوردن، سال و همچنین خواندن» است. در سورهٔ عَلَق به این معنی اشاره شده‌است. (ابن‌اثیر و زجاج).
قرآن کلمه‌ای است مهموز و از قرأ به‌معنای تلاوت و قرائت گرفته شده‌است. (کیانی و جمعی دیگر).
قرآن ریشهٔ عربی ندارد و از واژهٔ سریانی «کرانا» به‌معنی درس گرفته شده‌است. (بیشتر لغت‌شناسان غربی: فرهنگ ریشه‌یابی) اگر کرانا به‌معنی درس و خواندن باشد، پس می‌توان گفت قرأ نیز از همان واژهٔ سریانی اخذ شده‌است
اسامی قرآن، از جمله امتیازاتش این است که چه اسم‌های خود قرآن و چه اسم‌هایی که قرآن برای اشخاص یا برای بلاد معین کرده‌است، دارای معانی خاص و مناسب با مسمّایش می‌باشد. برخلاف اسمایی که صرفاً از نظر لفظی اسم است ولی از نظر معنوی اسم نیست. چون اسم به معنای علامت است. علامت یا یک بعدی است مثل زید، که فلان شخص است، اما معنای زیدیّت در او اصلاً مطرح نیست. گاهی اوقات، هم از نظر لفظی اسم است و هم از نظر معنوی، مثل الله، اِله، رحمن، رحیم، اسماء ذات، اسماء صفات، اسماء فعل که تماماً هم از نظر لفظی، اشاره و علامت است و هم از نظر معنوی. سایر اسماء قرآن ـ که حدود چهل اسم در قرآن آمده ـ همه چنین است. از جمله:کتاب، قرآن، فرقان، مبین، بیان، تبیان، برهان، عظیم، عزیز، کریم، صراط مستقیم، حکم، ذکر، موعظه، نور، روح، مبارک، نعمت، بصائر، رحمت، حق، فصل، هادی، شفا، هدی، تنزیل، مُهین، قیّوم، بشیر، نذیر، حدیث، نجوم، حبل، مثانی و
ساختار اصلی قرآن -توقیفی- شامل؛ سوره (۱۱۴ سوره) و بصورت خردتر، آیه (کلاً ۶۲۳۶ آیه) می‌باشد و مشهورترین ساختار قراردادی با حفظ تناسب تقسیم قرآن به سی جزء مساوی از نظر حجم می‌باشد.
