قالب وبلاگ خیاطی
قالب وبلاگ مزون لباس
 |
قالب وبلاگ انتخاب شده مشاهده قالب وبلاگ |
قالب وبلاگ قبلی  |
نام قالب : قالب وبلاگ مزون لباس
نوع استایل : سه ستونه
وزن قالب : متوسط
نوع قالب : گرافیکی ، ساده ، سه ستونه
مناسب موضوعات : طراحی و دکوراسیون و دیگر موضوعات مرتبط
مرورگرهای سازگار : همه مرورگرها ، همه ورژن ها
keywords : قالب وبلاگ مزون,قالب وبلاگ لباس,قالب وبلاگ دوخت لباس,قالب وبلاگ خیاطی,قالب وبلاگ چرخ خیاطی,قالب وبلاگ قیچی
| کد قالب پرشین بلاگ | کد قالب بلاگفا |
| کد قالب بلاگ اسکای | کد قالب میهن بلاگ |
| کد قالب پارسی بلاگ | کد قالب سرویس دهنده |
| کد موزیک پیشنهادی قالب وبلاگ خیاطی |
قالب وبلاگ خیاطی :
قالب وبلاگ زیبایی با موضوعیت قرار دادن خیاطی و مزون لباس پیش روی شما عزیزان قرار دارد . شما در سمت راست تصویر هدر این قالب می توانید شاهد تصویری از چندین وسیله ی خیاطی از جمله قیچی و مانکن و چرخ خیاطی و ..... در سمت چپ تصویر نیز تصویری از دو لباس دوخته شده و آماده پرو را شاهد باشید.این قالب دارای سه ستون و تمی آبی رنگ می باشد و تصویر سر ستون های این قالب نیز قیچی و سوزن نخ و چرخ خیاطی می باشد. اما مزیتی که این قالب و تمامی قالب های سایت ماه اسکین از آن بهره می برند قابلیتی ساختاری به نام سئوی سبز است که منجر به افزایش رنکینگ و رتبه ی وبلاگ شما در سایت های رتبه بندی همچون گوگل و الکسا خواهد شد.به امید رضایت شما از این قالب زیبا
دوزندگی صنعت و هنر پیوست یا پیوند اشیاء با استفاده از بخیه ساخته شده با سوزن و نخ است. دوزندگی یکی از قدیمیترین هنرهای منسوجات پدید آمده در دوران پارینه‌سنگی است. باستان شناسان بر این باورند که مردم عصر حجر در سراسر اروپا و آسیا، پیش از اختراع چرخ نخ ریسی و پارچه بافی لباسها را از جنس خز و پوست و بوسیله سوزنهایی از جنس استخوان، شاخ گوزن و عاج و بند و نخهایی که از اندامهای مختلف بدن حیوان شامل رباط و نخ ساخته شده از روده و دستگاه گوارش حیوانات و رگ می‌دوختند.
چرخ خیاطی (به فارسی تاجیکی: ماشین دوزندگی) وسیله‌ای است که برای دوختن اعم از پارچه، چرم،... بکار می‌رود. چرخ خیاطی در دوره انقلاب صنعتی جهت کم کردن کار دستی و سرعت بخشیدن به امر تولید اختراع شد. با اختراع چرخ خیاطی از حدود سال ۱۸۷۰ تا به امروز، تغییرات بسیار زیادی در صنعت دوخت و تهیه لباس انجام شد.
چرخ خیاطی از اجزای زیر تشکیل شده است.
ماسوره:قرقره کوچکی است که در بخش زیرین چرخ خیاطی قرار دارد.
ماکو: وسیله‌ای در ماشین بافندگی است که ماسوره بر روی آن قرار می‌گیرد؛ میله‌ای در چرخ خیاطی که قرقره بر روی آن قرار می‌گیرد.
پدال:در بیشتر چرخ خیاطی‌ها جهت چرخاندن چرخ خیاطی به کمک نیروی برقی که به دینام وارد می‌شود چرخ را به حرکت در میاورد.
اولین چرخ خیاطی ساخته شخصی به نامتامیس سنت انگلیسی است. وی ماشینی در سال ۱۷۹۰ به ثبت رسانید که کارش بسیار شبیه به دوخت زنجیره‌ای بود. البته هدف از ساخت این ماشین بیشتر دوختن چیزهای چرمی بود. اما هرگز این وسیله مورد استفاده قرار نگرفت و مخترع این اثر از اختراع خود سودی نبرد. تا اینکه در سال ۱۸۳۰ یک خیاط فرانسوی فقیر که بارتلمی تیمونیه نام داشت موفق شد با ذوق و ابتکار خلاقانه خود چرخ خیاطی را بسازد که بسیار شبیه چرخهای خیاطی امروزی بود. بعدها این وسیله در فرانسه مورد استقبال مردم قرار گرفت ولی گروهی از کارگران که وجود این اختراع را باعث کسادی کار خود می دیدند شبانه به کارگاه بارتلمی حمله کرده و همه چرخهای خیاطی او را نابود کردند و بارتلمی از غصه و فقر جان خود را از دست داد. همزمان با این اتفاق مرد دیگری در نیویورک بنام والترهنت چرخ خیاطی دیگری را ساخت. این چرخ دارای سوزنی بود که همانند سوزنهای امروزی چرخ خیاطی سوراخی کوچک در نوک خود داشت کار این سوزن، زدن کوکهای رُز بود. یعنی با نخ حلقه‌ای میان پارچه می‌زد و سپس حلقه دیگری آمده در حلقه اول مانند زنجیر قفل می‌شد. با همه اینها هنت هرگز موفق نشد که این اختراع خود را به ثبت برساند. تا روزگاری که افتخار ثبت نخستین چرخ خیاطی نصیب الیاس هاو شد. همچنین آیزک سینگر نیز یک چرخ خیاطی را در کشور آمریکا به ثبت رسانید.
آنگاه دعوای مفصلی بین سینگر و الیاس هاو بر سر این موضوع که حق تقدم با چه کسی است درگرفت. سرانجام هاو توانست در این نزاع پیروز از میدان بیرون رفته و از هر چرخ خیاطی که به بازار می‌آمد حق امتیاز به سود خود دریافت نماید.
قِیچی یا بُرک ابزاری است که به وسیله آن پارچه، کاغذ، مو و اشیاء دیگر را می‌برند و دارای دو شاخه بُرنده‌است که از وسط به یکدیگر وصل شده‌اند، قیچی معمولا ابزاری آهنین و مرکب از دو تیغه برنده که به واسطه میخ یا پیچی آن دوتیغه روی هم قرار می‌گیرند و هر چیز جامدی را به کمک آن می‌برند.
قیچی از ترکیب دو نوع ماشین ساده یعنی گوه و اهرم تشکیل می‌شود.
نام‌های اصلی فارسی آن دوکارد، گاز و ناخن‌پیرای بوده که مدتی با نام عربی مقراض و در دورهٔ جدید در ایران با نام ترکی قیچی (در اصل قیچا) نامیده می‌شود. البته برخی ریشهٔ این واژه را قی‌چین یعنی ابزاری که قی شمع را می‌چیند دانسته‌اند که فرهنگ معین آن را درست نمی‌داند.
امروزه به خاطر کاربرد روستایی آن، واژهٔ دوکارد تنها برای اشاره به قیچی پشم‌چین به‌کار می‌رود. در اصطلاح خیاطان خرده‌پارچه‌هایی را که خیاط پس از برش لباس از پارچه جدا می‌کند و دیگر قابل استفاده نیست «دَم قیچی» می‌نامند. حالت فعلی از نام‌واژه قیچی به کمک فعل‌های کردن و زدن درست می‌شود.
انواع قیچی به دو نوع اصلی تقسیم می‌شوند:
قیچی‌های خانگی: این نوع قیچی‌ها تیغه‌هایی با طول کوچک‌تر از ۱۵ سانتیمتر دارند و دسته‌های آن‌ها نیز همین اندازه‌است و جاانگشتی‌های تقریباً‌هم‌پهنا دارد. قیچی‌های سلمانی و آشپزخانه از این نوع هستند.
قیچی‌های کار: این نوع قیچی‌ها تیغه‌هایی بلندتر از ۱۵ سانتیمتر دارند و معمولاً سوراخ جاانگشتی یکی از دسته‌های آن‌ها گشادتر است و برای چند انگشت جا دارد در حالی‌که دستهٔ دیگر آن‌ها سوراخی یک‌انگشتی دارد. قیچی‌های باغبانی و صنعتی (آهنبری) از این نوع هستند.
انواع قیچی به طور کل اینها هستند: قیچی سلمانی - قیچی خیاطی - قیچی آشپزخانه - قیچی فرش - قیچی پانسمان - قیچی باغبانی - قیچی برقی - قیچی خودتیز - قیچی ورق‌بر - قیچی پشم‌زنی - قیچی قوطی‌بازکن - قیچی هیدرولیک
قیچی به احتمال زیاد در حدود ۱۵۰۰ پیش از میلاد در مصر باستان اختراع شد. در خاورمیانه، قیچی از ۳ تا ۴ هزار سال پیش به کار می‌رفته است.
سوزَن گونه‌ای ابزار است که بصورت میله کوچک و باریکی از پولاد ساخته می‌شود. از سوزن برای کارهای گوناگون استفاده می‌شود.
سوزن دوزندگی یا سوزن خیاطی معمولاً برای پیوند دادن تکه‌های جامه، پارچه، چرم با برزنت به هم بکار می‌رود. سوزن‌ها همچنین برای زیور و تزئین اجسام بکار می‌روند. کار تزئینی با سوزن، سوزندوزی نام دارد. سوزندوزی یکی از شاخه‌های رودوزی است. یک سر سوزن دوزندگی آن تیز است و سر دیگر آن معمولاً دارای یک سوراخ باز و کشیده است که ته سوزن یا «چشم سوزن» نامیده می‌شود. درازای ته سوزن معمولاً میان 2 تا 10 میلیمتر است ولی ضخامت یک سوزن دوزندگی معمولاً بیشتر از 2 میلیمتر نیست.
رد کردن نخ از چشم سوزن را «نخ کردن سوزن» می‌نامند. رد کردن موقت نخ از لای پارچه به‌وسیله سوزن را «کوک زدن» می‌نامند.
کبف کوچکی که برای نگهداری سوزن و نخ‌های رنگی بکار می‌رود «کیفچه سوزن‌نخ» نام دارد. جعبه‌های کوچکی هم به همین منظور بکار می‌روند به نام «جعبه سوزن‌نخ».
در قدیم به دوزندگان در بازار «سوزنگر» گفته می‌شد.
