قالب وبلاگ مرداب
قالب وبلاگ قوهای سفید
 |
قالب وبلاگ انتخاب شده مشاهده قالب وبلاگ |
قالب وبلاگ قبلی  |
نام قالب : قالب وبلاگ قوهای سفید
نوع استایل : سه ستونه
وزن قالب : متوسط
نوع قالب : گرافیکی ، ساده ، سه ستونه
مناسب موضوعات : گل و طبیعت و دیگر موضوعات مرتبط
مرورگرهای سازگار : همه مرورگرها ، همه ورژن ها
keywords : قالب وبلاگ قو,قالب وبلاگ قوهای سفید,قالب وبلاگ دریاچه,قالب وبلاگ گل نیلوفر,قالب وبلاگ طبیعت,قالب وبلاگ رودخانه
| کد قالب پرشین بلاگ | کد قالب بلاگفا |
| کد قالب بلاگ اسکای | کد قالب میهن بلاگ |
| کد قالب پارسی بلاگ | کد قالب سرویس دهنده |
| کد موزیک پیشنهادی قالب وبلاگ مرداب |
قالب وبلاگ مرداب :
یک قالب زیبای کارتونی دیگر از سایت ماه اسکین با موضوعیت پرندگان و طبیعت پیش روی شما عزیزان قرار دارد. در هدر این قالب شما شاهد 3 قوی سفید زیبا در وسط تصویر هدر و 2 گل نیلوفر روی آب در دو طرف تصویر هستید. و در پشت سر این ماکیان خورشید زیبای در حال غروب و غرق شدن در دریای بی کران را ملاحظه می کنید.این قالب دارای تمی آبی رنگ و سه ستون جهت نوشتن مطالب مد نظر نویسنده می باشد.اما مزیتی که حتی می توان آن را بر زیبایی قالب هم ترجیح داد استفاده ی از طراحی خاص است که منجر به سئو ی کامل یا سبز این قالب و تمامی قالب های ارائه شده توسط سایت ماه اسکین شده است و سبب افزایش سریع رتبه و رنکینگ سایت شما در سایت های رتبه بندی از جمله گوگل و الکسا خواهد شد . به امید جلب رضایت شما دوست گرامی
قو پرنده‌ای از تیره اردکیان، که غازها و اردک‌ها را نیز در بر می‌گیرد، است. این پرنده دارای جثهٔ بزرگتری نسبت به دیگر اعضای این خانواده است و از بزرگترین و زیباترین پرندگان آبزی جهان به شمار می‌رود. با اینکه یک نژاد از قو دارای پرهای کامل سیاه‌است و یک نژاد دیگر دارای پرهای سیاه بر گردن، در باور همگانی این پرنده بیشتر با رنگ سفید پرهایش به یاد آورده می‌شود.
قوها در بیشتر مناطق نیمکره شمالی یافت می‌شوند. در قاره استرالیا و آمریکای جنوبی نیز دو گونه از این پرنده زندگی می‌کنند. آن‌ها در مناطق آبگیری و مردابگونه زندگی و تخم‌گذاری می‌کنند و با آمدن و رفتن فصل‌ها به مناطق دیگر مهاجرت می‌کنند. ایران از جمله مناطقی است که قوهای مهاجر زمستان‌ها را در آن می‌گذرانند و سه گونه قو به مناطق شمالی ایران و دیگر مناطق خاورمیانه مهاجرت می‌کنند.
این پرندگان مانند دیگر اعضای خانواده اردکیان گیاهخوار هستند و از گیاهان آبزی تغذیه می‌کنند. آن‌ها گاه موجودات ریز زیرآبی و به ندرت ماهی‌ها را نیز می‌خورند. قوها در طول زندگی به طور معمول تنها یک همسر اختیار می‌کنند و میزان جدایی در آن‌ها بسیار کم است. آن‌ها تنها در صورتی زوج جدید انتخاب می‌کنند که یا همسرشان بمیرد و یا آنکه نتوانند تخم‌گذاری و جوجه‌آوری کنند. قوها در حالت کلی بسیار آرام هستند و تنها در صورت نزدیک شدن مهاجمان در هنگام نگهداری از جوجه‌هایشان به شدت خشن می‌شوند. این پرندگان جانورانی قلمروخواه هستند و با تمام توان از قلمروی خود در برابر مهاجمان احتمالی دفاع می‌کنند.
به دلایل گوناگون از جمله وفاداری زوج‌ها به هم در میانشان و یا داشتن ظاهری زیبا و باوقار، این پرندگان در داستان‌ها و افسانه‌های سراسر زمین جایگاه ویژه‌ای داشته‌اند. از گذشته‌های دور از این پرنده در ادبیات و هنر جهان، به ویژه اروپا، به نیکی یاد شده و رنگ سفید پرهایش نشانه‌ای از معصومیت و پاکی آن به شمار می آمده است. بسیاری از افسانه‌های مردمان جهان پیرامون قو آن را مرتبط با افسانه آفرینش و نشانه‌ای از خدایان دانسته‌اند
زیرخانواده غازان (Anserinae) شامل اردک‌های سوت‌زن، قوها، و غازها است. نخستین رده‌بندی مربوط به قوها و دیگر اعضای خانواده اردک‌ها و غازها توسط لینه در سال ۱۷۵۸ و با انتشار نام ۳۵ گونه از جمله یک گونه از قو صورت گرفت. در طی ۲۴۰ سال پس از انتشار کتاب لینه با نام سامانه طبیعت، پیشرفت‌های زیادی در رده‌بندی اردک‌ها، قوها، و غازها صورت گرفت و دقیق‌ترین این رده‌بندی‌ها در طول دههٔ ۱۹۹۰ و با کمک دانش‌های سنگواره‌شناسی و بررسی دی‌ان‌ای صورت گرفتند. با این حال تفاوت‌های بسیار در زمینه نام‌گذاری گونه‌ها و تیره‌هایشان از سوی آرایه‌شناسان و پرنده‌شناسان باعث شده‌است که رده‌بندی‌ای یکتا برای این جانوران پدید نیاید.
سنگواره‌های برجای مانده از خانواده غازیان نقش بنیادین در پی بردن به چگونگی فرگشت این جانوران داشته‌اند و از آنجا که این پرندگان در مناطق آبخیزی زندگی می‌کردند که در آن‌ها احتمال آنکه لاشه پس از مرگ به میان گل و لای فرو رََوَد زیاد بوده، اطلاعات مناسبی درباره روند فرگشتی اعضای این خانواده در دست هستند.کهن‌ترین سنگواره‌های یافت‌شده از زیرخانواده غازان به دوره الیگوسن (۳۲ تا ۲۳ میلیون سال پیش) باز می‌گردند.سنگواره‌های قوهایی چون قوی سوت‌زن مربوط به دوره‌های پلیستوسن و هولوسن در آمریکای شمالی پیدا شده‌اند.
بررسی‌ها نشان می‌دهند که قو در اروپا و اوراسیای غربی در دوره میوسن تکامل یافت و تا دوره پلیوسن در همه نیمکره شمالی پراکنده شد.اینکه گونه‌های ساکن در نیمکره جنوبی در چه زمانی از گونه‌های شمالی جدا گشتند مشخص نیست. قوی گنگ به دلیل ظاهر آن و پراکندگی‌اش، به ویژه در مناطقی که در طی واپسین عصر یخبندان زندگی‌ناپذیر بودند، همچنین همانندی زیادش به قوی سیاه از انواع جدیدتر این گونه به شمار می‌آید.
تبار قوتباران (Cygnini) شامل دو سرده Cygnus و Coscoroba است ولی گاه سومین سرده با نام Olor نیز به منظور متمایز کردن قوهای ساکن نیمکره شمالی به کار می‌رود. کهن‌ترین سنگواره‌های منصوب به Cygnini مربوط می‌شوند به Cygnavus formosa (به دست آمده از بسترهای الیگوسن آغازین در روسیه) و Guguschia nailiae (مربوط به الیگوسن در آذربایجان)؛ با این حال به نظر می‌آید که هر دو از قوهای کنونی متمایز باشند و بیکارت در ۱۹۹۰ نتیجه گرفت که آغازی‌ترین جانورانی که می‌توان به Cygnini مربوط دانست Cygnus mariae و Paracygnus plattenis در پایان میوسن در آمریکای شمالی بوده‌اند. همه سنگواره‌های یافت شده، به استثنای Cygnus sumnerenis در زلاندنو، در نیمکره شمالی پیدا شده‌اند
قوها از لحاظ بدنی بزرگ‌جثه‌ترین عضو خانوادهٔ اردکیان هستند و جزو بزرگترین پرندگان دارای توانایی پرواز به‌شمار می‌آیند. جثهٔ قوهای گنگ، ترومپت‌زن و فریادکش می‌تواند به ۱٫۵ متر طول و ۱۵ کیلوگرم وزن برسد. طول بال‌های بازشدهٔ آن‌ها نیز به ۳ متر می‌رسد. در مقایسه با غازها، قوها اندازهٔ بزرگتری دارند و دارای پاهای بزرگتر و گردن درازترند
پوشش پر روی بدن هر دو جنس نر و ماده یک شکل است؛ با این حال، نرها از لحاظ جثه و وزن بزرگتر از ماده‌ها هستند. نژادهای قوی ساکن در نیمکره شمالی دارای پوشش پر کامل سفیدند ولی نژادهایی که در نیمکره جنوبی زندگی می‌کنند دارای پرهای مختلط سفید و سیاه بر بدن خود هستند. پرهای سفید در قوها به‌همراه نیازشان برای به زیر پوشش بردن قلمروشان فرگشت پیدا کردند؛ چرا که قوهایی با پر سفید بیشتر می‌توانستند حضور فیزیکی خود را به نمایش بگذارند. قوهایی با بیشترین حس قلمروخواهی، درعین حال، بیشترین تولید صدا را نیز دارند که تأییدی بر این نگره است.
قوی سیاه استرالیایی دارای پرهای کامل سیاه است، به استثنای شاهپرهایش که سفیدرنگند. قوی گردن‌سیاه ساکن آمریکای جنوبی نیز دارای بدنی به رنگ سفید و گردنی سیاه‌رنگ است. توضیحی فرگشتی از چراییِ پدیدآمدن پرهای سیاه در قوهای سیاه و گردن‌سیاه می‌تواند این باشد که پر سیاه به کم‌شدن توجه برروی آن‌ها در مناطقی که درشان زندگی می‌کنند کمک می‌کند و نیز قو را در بالابردن هیبت خود درهنگام دفاع از قلمرو یاری می‌رساند.
پاهای قو در حالت کلی به رنگ خاکستری است، به استثنای گونهٔ قوی ساکن آمریکای جنوبی که پاهای صورتی دارد. رنگ نوک نیز تغییرپذیر است: چهار نژاد قوی ساکن در بخش‌های نزدیک قطب شمال نوک‌های سیاه با معدود موارد زرد دارند و دیگر گونه‌ها دارای نوک‌های قرمز و سیاه هستند. با اینکه در حالت کلی پرندگان دندان ندارند، قوها در این مورد استثنا شمرده می‌شوند. ردیف شیارهای کوچک روی منقار به آن‌ها توانایی گرفتن و خوردن جانوران آبزی ریز را می‌دهد. دم قوها نقش هدایت‌کنندهٔ هوایی آن‌ها را بازی می‌کند و درهنگام پرواز به کمکشان می‌آید. شکل دوکی‌شکل دم باعث می‌شود که قوها بتوانند تعادل خود در هوا را حفظ کرده و به‌سادگی در آن تغییر جهت دهند
